Home Sweet Home

Hallo vanuit Nederland

Mijn laatste verslagje omdat sommige mensen mijn verhalen missen. nog eentje om het af te leren.

Zo ik ben al weer 3 weken thuis. En de tijd vliegt me voorbij. Als ik terug denk aan de eerste drie weken in Uganda kan ik ze me al bijna niet meer herinneren hoe die voorbij zijn gegaan.

Donderdag voor mijn vertrek ben ik dus nog met Dineke naar het project Soft Power gegaan. Deze hebben allemaal schooltjes in dorpjes staan en daar heb ik samen met Rixtia een bezoekje gebracht. Ook aan het education centrum waar ze een tandarts hebben en een klein praktijkje waar ze een dokter in dienst hebben. Toen wij daar aankwamen hadden ze die dag een prikdag voor baby’s. Ze kregen allemaal een inenting en dat helemaal voor niks!! Geweldig toch. Ze gaan de dorpen in om mensen te vertellen dat de baby een gratis een enting kan krijgen volgens mij is DKTP die baby’s hier ook krijgen. Maar ik weet het niet zeker of het die was. Naar een kleine rondleiding zijn we met zijn drieën doorgereden na het Nile-Resort hoe kan het ook anders. Daar was Loes al en hebben we samen geluncht. Dineke die is naar huis gegaan en wij hebben liggen bakken. Het had geen resultaat want niemand vond me echt bruin…helaas.

Vrijdagavond hebben we popcorn gemaakt voor de kinderen en die hebben een film gekeken. Ik was tegen 20.00uur naar mijn kamer gelopen om nog even op de valreep te skypen met Oma en Joop. Alleen viel de stroom uit. Het zou Uganda niet zijn als het niet eens mee zat. Gelukkig was de batterij vol van de laptop en had ik genoeg zaklampjes. Dus een beetje behelpen, maar had ik gelukkig nog een leuke avond op skype met Oma en Joop.
En toen was het alweer zaterdag en vliegen de dagen aan me voorbij. Nog maar 3 dagen te gaan en dan ga ik alle kinderen meenemen in mooie gedachten naar Nederland. Voordat het zover is heb ik nog een leuk weekend met de kinderen voor de boeg. Zaterdag ben ik maar begonnen om mijn koffer vast te gaan pakken want dat moet toch ook gebeuren. En met al die spullen wordt dat nog een feestje. Iedere keer kwam er een ander kindje aan wat even kwam checken wat ik aan het doen was. En die me graag wilde helpen. Na 2 uur hard inpakken en het lukte natuurlijk niet had ik het helemaal gehad. Dus ben ik naar het huis gegaan waar de kinderen lief aan het spelen waren. Gift die kwam na me toe en die zei: dit weekend ga ik je verwennen want je gaat bijna weg. Die heeft me een heerlijke massage gegeven (die ik enorm mis). ’s avonds zijn we nog even wat gaan eten bij Ling Ling de chinees.

Zondag was dan ook de laatste zondag in Uganda. Maar traditie getrouw bracht ik de ochtend in de kerk door. Op het einde van de dienst werden alle mensen die in die week vertrokken naar voren geroepen. Het is een komen en gaan van vrijwilligers, dus stonden we met 8 man netjes op een rij. Er werd voor ons geboden en de tranen kon in niet binnen houden. Zondag in de middag heb ik niet veel gedaan dan gewoon heerlijk in de buurt van de kinderen zijn. Ook kwam Famke zondag thuis. Dat was erg emotioneel om te zien hoe de kinderen op haar afrenden en haar knuffelden en van alles wilde laten zien. ’s avonds weer een poging gedaan om me koffer in te pakken en het gaat al redelijk. Maandag de laatste spulletjes en hij kan dicht.

Op maandag ben ik nog even met Loes de stad in gegaan om de laatste dingen af te handelen en te kopen. Ook zijn we nog even bij Renate langs gegaan. Het was erg gezellig maar de tijd ging die maandag veel te snel voorbij. ’s Middags heb ik met de kinderen wat gespeeld en begon ik tijdens het eten al bijna te huilen toen Gift voor me bad. Voor de kinderen had ik worstjes en ijs als afscheid en ze vonden het lekker! Zelfs de werkers waren helemaal gelukkig met het eten. Het zijn zulke lieve kinderen, en die ga ik verlaten. Die laatste hele dag hebben we nog een film gekeken op de nieuwe banken waar op ik op de valreep nog even op heb mogen zitten. En omdat Famke jarig was in Nederland had ze ook nog eens heerlijke Zoenen bij. Al zou Negerzoenen meer gepast zijn geweest hihi…
Rond 22.00uur gaat me koffer dicht en weegt hij op de weegschaal 29 kg. Het verhaal Uganda is bijna afgesloten en ga ik weg naar huis. Maar niet voordat ik het op zijn Ugandees verlaat.

Dindag 1 juni 2010 ga ik mijn avontuur in Uganda afsluiten. Ik sta vroeg op de kinderen mee naar school te brengen. Daarna zouden we meteen doorgaan naar het vliegveld dus neem ik die ochtend in alle vroegte ook afscheid van alle lieve kinderen. Ik had me voorgenomen om niet te huilen. Maar tijdens me koffer uit de kamer rollen liet ik al een traantje. Die ik goed verborgen heb gehouden. Als ik dan Maria op pak gaat de kraan toch open en lopen de tranen rijkelijk over mijn wangen. Het was erg lastig om afscheid te nemen maar ik keek wel erg uit om 24 uur later de armen van mijn mama om me heen te voelen.
De koffers staan in de auto, kinderen zitten erin, tranen zijn gelaten, er is geknuffeld tijd om te gaan. en juist dan onderweg begeeft de auto het. Van de oudste kinderen neem ik afscheid op de weg. Suzan en Otim zijn gekomen om de kinderen per boda naar school te brengen. Rixtia komt vervolgens met Rachel op de boda naar ons, het wachten is op de taxi die Famke gebeld heeft. Allemaal heel raar! zo'n afscheid op de weg met de oudtste kinderen maar ook wel Afrikaans hihi.
Onderweg naar het vliegveld beginnen de zenuwen toe te slaan. Is me koffer niet te zwaar, zullen ze niet naar me handbagage kijken of nog erger wegen. Bij elkaar woog het net zoveel als me koffer. 25 kg!! Eenmaal aangekomen op het vliegveld lopen Famke, Rixtia en Rachel mee naar binnen. Ik weeg snel me koffer en wat denk je 27 kg!!! IK WAS BLIJ! De douane liet me door!! Ik kan naar huis!

2 juni 2010 na lang wachten in Dubai, land ik dan tegen 13.30uur op Dusseldorf en daar staan al die lieve mensen te wachten op mij, en ik op mijn koffer. Maar ach het wachten is me in Uganda aangeleerd dus ik ga zitten en wacht op me koffer. Eindelijk zie ik me koffer vlieg omhoog, grijp dat ding, gooi het op me karretje en race naar de deuren. Wat er dan door je heen gaat is niet te beschrijven. Mama, Chantal, Theo, Johan, Oma, Joop, Sanne, Yvonne, Ria, John, Pap en huilen en knuffelen maar!!! Eenmaal thuis staat alles in de ban van de kikkers. Overal zijn ze zelfs een taart met een kikker, een fles wijn met etiket van een kikker, een kurk voor op de fles een kikker, op mijn bed een kikker, zelfs op het vliegveld kreeg ik een shirt aan, Ik ben mijn prins misgelopen, wil jij mijn prins zijn.een haarband met kikkers op mijn hoofd. Een indrukwekkende dag, bekaf dus slapen!! Ligt er een rat in me bed. Nu kan ik gaan slapen.
Woensdag wordt ik wakker, en geniet ik van alles. Een mok waar een kikker op staat, een warme douche, stroom en geen kikker in de badkamer. Daarna gaan we op weg, mam en Chantal hadden een dagje uit gepland. Trouwjurken passen met Chantal, high tea, bonbons maken en ’s avonds nog uit eten met kikkerbilletjes! een echte leuke dag! Verder hebben we nog meer leuke dingen gedaan zoals sauna en gewoon lekker samen zijn. 19 juni hebben we een spetterend feest gehad! Een topavond!! En natuurlijk wist iedereen van al die kikkers af dus ja ook hier heb ik veel gekregen waar kikkers in zaten!

Ondertussen ben ik alweer bijna 2 weken aan het werk! Het leven is anders hier maar ik geniet ervan!
Ik kijk terug op een mooie tijd! Een leuke tijd! Zo nu en dan ook een moeilijke momenten, maar ook zeker leermomenten. Ik heb van alles genoten: de mensen, cultuur, natuur, kinderen, het huis, mijn kamer, de kikkers, de rat. Maar voor mij is er toch echt maar een Home Sweet Home en dat is in Nederland bij mam.

Ik wil iedereen bedanken voor alle mailtjes, kaartjes, belletjes, smsjes, reacties! Het heeft me enorm goed gedaan om te zien dat zoveel mensen me hebben gevolgd. Ook alle mensen die me verslagen hebben gelezen bedankt!