De geweldige koffietour en Queensnight in Uganda

Hier weer eens even een verslagje vanuit het zonnige Oeganda. De tijd vliegt me voorbij. Over 4 weken zit ik weer lekker bij mams op de bank, en ik kan niet wachten. Maar eerst nog even hier 4 hele mooie weken ervan maken, en dan ben ik echt wel klaar om naar huis te gaan. Kijk er enorm naar uit!! Vermaak me nog prima maar 6 maanden is wel mooi geweest, weer een lekkere warme douche en gewoon 24/7 stroom! Heerlijk…

Maar goed jullie zitten vast niet te wachten op wat ik allemaal wil gaan doen als ik weer thuis ben dus laat ik maar even vertellen hoe de laatste dagen waren geweest. Want zoals ik in mijn vorige verslag vertelde zouden we een koffietour gaan doen, dus daar komt meer over later dit verslag.

Gelukkig was ik erg snel opgeknapt, dankzij dit apenland. Want werkelijk bijna niks kan je hier regelen of als je iets wilt kopen is het op dat moment niet te verkrijgen. Om maar even een voorbeeld te geven.
Zo ben ik dus erg verslaafd aan haarmousse, zonder haarmousse is mijn haar een grote kroeskop. Al valt dat misschien wel helemaal niet op in dit land, maar toch ook wel omdat ik dan weer blank ben. In de eerste weken kon ik nog wel haarmousse in Kampala vinden maar helaas had ik deze al helemaal leeg gekocht. Waardoor ik dus van de week echt een fortuin aan haarmousse heb uitgegeven. 4 busjes à 250ml haarmousse voor maar slechts: €27,-. Ik zeg koopje!
Ik mag dan niet klagen want daartegen kan je hier medicijnen krijgen voor verkoudheid. Gewoon bij de apotheek, een kuurtje voor 3 dagen. Dikke antibiotica want je mocht er geen alcohol bij drinken. Maar dinsdag was ik dan wel van me verkoudheid af! Dankzij dat apenland.

26 april konden we eindelijk weer eens gaan zwemmen met Opio en Jeramy. Voor Opio is dit echt therapie. Omdat Opio dus niet kan lopen maar ook zijn motoriek is niet helemaal zoals hij zou moeten zijn, is het voor hem dus echt werken in het water! Hij moet dan zijn armen en benen bewegen en dan kan hij wel vooruit komen. Wel met drijfmiddelen natuurlijk anders zakt ie een beetje na de bodem. Voor Jeramy is het gewoon een leuk uitje. Dat arme kind komt nergens! Jeramy kan dan wel lopen, maar dan is dan ook meteen alles meegezegd. Dat arme jochie komt niet buiten de poort, mag niet mee mensen ophalen of wegbrengen naar het vliegveld. Maar goed dat arme kind heeft dan ook een geheugen van een goudvis. 3 seconden hooguit! Dus of ie alles zou meekrijgen vragen we dan ook af. Ik bedoel als iemand je tand eruit poetst tot bloedens toe dan ga je diegene toch niet opzoeken. Jeramy wel, heb ik dan weer me voordeel mee dat ie een geheugen heeft van een visje! BLUB….
Doordat Jeramy dan een visje is kan hij ook enorm goed zwemmen, en heb ik weer wat gehad aan de zwemlessen bij Simonshoek. Bekijk het beeldmateriaal op (als het lukt)www.youtube.nl/daphneinoeganda

Toen ik vorige week in Kampala was heb ik voor de kinderen een leren voetbal gekocht van het sponsorgeld. In het gras zitten nogal wat doorns waardoor andere ballen het niet lang volhouden. Hooguit 15 minuten. Deze bal heeft zijn deel van zijn leven ook al gehad want hij is al lek! Daphne was wel slim geweest en had ook een pompje erbij gekocht, als we hem wat lucht geven red ie het weer even. Ergens zit er een doorn in, die er nog niet uit is. De lucht verdwijnt dus heel langzaam uit de bal.
De kinderen hebben dan al wel redelijk veel maar met nieuwe dingen weten ze zich wel altijd lang te vermaken, zo is de bal op het moment dus een beetje luchtloos maar ze spelen er wel mee. Dat kan ik dan wel weer waarderen, kapot ze kunnen er wel wat mee.
Zo had die schat van een Sanne vliegtuigjes op gestuurd voor de jongens, en natuurlijk leven deze in Nederland ook geen jaren nog niet eens dagen dus hier waren ze dan ook gebroken of vleugelloos binnen een tijd van 1 uur. Stuk of kapot vandaag liep nog iemand rond met een stukje van het vliegtuig! En ook al hebben ze er maar een uurtje mee gespeeld het levert zijn geld dan ook op hoor.
Voor de meiden had ze haarspulletjes opgestuurd. Zo had ik dus vorige week de haren van Rachel gedaan en er wat speldjes ingedaan. Dan zijn ze ook wel erg jaloers want 2 dagen later liep Gift met een speldje in der haar, even bij Rachel eruit geplukt.
Ze beseffen wel dat mensen het opsturen naar ze, daar zijn ze dan ook heel dankbaar voor!

Donderdag was het dan zover op naar Kampala voor de koffietour op vrijdag. Donderdag hebben we eerst lekker op de souvenirs markt geslenterd. Lekker veel inkopen gedaan! Zo leuk winkelen hier want het kost bijna geen drol maar alles bij elkaar dan weer wel. Vrijdag vroeg uit de veren, om 7.30uur hadden we ontbijt. En daarna zou de grote dag beginnen. In de ochtend zijn we eerst naar wat fabrieken geweest. Koffie proeven, hoe ze koffiebonen sorteren, roosteren. Op zich leuk maar niet geweldig. Koffieproeven was wel leuk want je moest het opslurpen, en dan weer in een bakkie uitspugen. Net als bij wijn. Maar de middag die moest toch wel alles goed gaan maken waar we alle vertrouwen in hadden. Toen we bij de laatste fabriek vertrokken stond er op het papier 15 minuten rijden. Dat moet een typefout zijn geweest want het was 1.15 uur rijden. Bij de bestemming aangekomen over een hobbel weg zouden we volgens papier 2 uur moeten zijn. Gelukkig was het maar 30 minuten want er was geen drol aan. Het was een research bedrijf die onderzoek deed naar ziektes die op koffieplanten kunnen groeien. En ze hadden daar ook Palm Olie bomen die we ook hadden bekeken, ja leuk uhm….dit was toch een koffietour?
Goed we waren nog niet bij de boerderij aangekomen, dus we zouden nog gaan fietsen en ezeltje rijden en daar alle leuken dingen gaan doen. Volgens schema zouden we lunch hebben tussen 12.45 en 14.00uur. Onze lunch die kregen we pas om 14 uur. Niet erg, mocht je niet dik 1,5 uur hoeven terug te rijden, door de spits terug door Kampala moet. En dat is net Amsterdam in de spits! Dus langer dan 1,5uur. En ook hier was het net zoals als in Nederland koningindag die we gingen vieren bij de ambassade van Nederland. En dat begon om 18.00uur.
Volgens schema zouden we terug zijn tussen 16 en 17. Dus moesten we halen, maar niet als de lunch pas om 14uur start. 1+1=2 en zouden we niet eerder terug zijn dan misschien 19.00 uur, als we alle activiteiten nog zouden gaan doen. En die waren als volgt:
- Ezel rijden
- Fietsen
- Koffie plukken
- Koffie malen
- Koffie roosteren
- Koffie planten
- Forest walk met vogels bekijken
- Spelletjes
Even checken bij de gids hoe laat we terug zouden gaan. Want we zouden toch wel graag tegen 17 uur in Kampala terug willen zijn. Antwoord: Dan gaan we een koffieplantje planten en dan gaan we weer. Ezels waren te wild om te rijden, fietsen hadden ze helemaal niet. Dus de middag maakte het niet goed. Erg jammer…
Op de terugweg reed de chauffeur ook nog eens als een idioot. Bij de derde keer dat ie vol op zijn rem moest vroeg ik of ie a.u.b misschien iets minder als een gek kon rijden. Nog geen 10 minuten later een knal en rook onder de bijrijderstoel. Was er een pijp gesprongen, kan er ook nog wel bij. Als het dan toch allemaal tegen viel kan je ook maar beter alles tegen zitten. Met de Matatu dat comfortabele busje weer verder. Om 17.30 waren we bij de accommodatie. Snel douchen en omkleden, hopen dat de avond dan maar alles goed maakt.

Tegen 19.00uur waren we bij de Ambassadeur thuis daar werd het gehouden. Dan zou je niet verwachten in Oeganda dat daar nou veel mensen op af komen. Het zou voor Nederlanders zijn. Alsof die er nou zoveel zijn in Oeganda? JA DIE ZIJN ER DUS WEL!!

Die beste man had gewoon een eigen wc gebouw, ja van steen echt gebouwd in zijn tuin staan. Mannen en vrouwen gescheiden! Het huis was natuurlijk zoals jullie begrijpen te klein om in te leven. (mega groot dus) De tuin veels te klein stonden op elkaar gestapeld. (een kudde olifanten zou er in kunnen leven), een dansvloer waar nog geen muis op zou kunnen dansen (ook deze was dus groot). Renate die zei al “Ik wordt later Ambassadeur”.
Verder waren de hapjes niet te vreten, (kaas, bitterballen, stukjes haring op roggen brood, kipspiesjes) het bier uit flesje veels te veel schuim (Grolsch) de wijn jakkie!!! (veels te lekker de ochtend daarna beetje lam).
Lieve mensen hier betalen we nou belasting! Gelukkig heb ik er een keer van mogen genieten. Alles overgevlogen, maar eerlijk is eerlijk het was heerlijk. Als je hier echt woont dan is dat allemaal wel erg lekker. Ik kon er al van genieten en ik zat er nog maar 5 maanden. De avond had dus alles goed gemaakt! En ook het lieve aapje bij onze accommodatie.

Zaterdagochtend toch nog wel even terug met een gaar hoofd naar die beste koffiezaak. 1000 cups. Ons beklag gedaan, gelukkig luisterde de manager wel naar ons mochten we het zelfs overdoen als we wilden, daar hebben we voor gepast. Maar mam die krijgt nu wel 3 zakken koffiebonen! ’s Middags weer terug, van 16.30uur tot 20.00uur gewerkt en daarna snel me bedje in! Bijkomen van de wijn die niet te drinken was.

Zondag hebben we alles uit de kamer gehaald om de kamer eens goed schoon te maken. Ja dit keer hebben we het zelf gedaan. De kamer althans, de kinderen hebben mijn schoenen gepoetst. Natuurlijk ontbraken de kikkers niet! Slechts 3 stuks, 2 kleine en 1 hele grote. bekijk youtube!!

Maandag heeft Gift me heerlijk verwend. Ze had me haren gedaan, schouders een massage gegeven dat kan ze enorm goed, en mijn voeten goed geboend. Verwendag bij HSH! Dat mocht ook wel naar zo’n harde dag werken op zondag. (hahaha dat was denk ik een van de eerste in 5 maanden tijd)

Dinsdag ben ik met Renate gaan lunchen en daarna meegegaan naar haar werk. Ze werkt hier voor een project. Allemaal heel ingewikkeld voor mij, maar volgens mij leven er gezinnen waar dan of de ouders of de kinderen een beperking hebben. lichamelijk of ze kunnen doof zijn. Deze wonen dan daar en krijgen trainingen/cursussen in computers of naaien. Toen ik er was, waren er geen gezinnen want het was vakantie. Alleen een paar mensen, en een hele lieve man die daar woont in een hutje op het terrein. Hij doet de was die mensen bij hem brengen en daar verdiend hij de kost mee. Renate vind het niet leuk dat hij daar leeft in zo’n hutje want eerst woonde hij in het gebouw maar door een nieuwe manager al een tijd terug werd hij daarin gezet. Het zag er allemaal mooi uit, en Renate heeft zoveel ideeën zodat het allemaal goed kan gaan lopen. Ze zit er nog tot november dus komt goed.

Woensdag eerst lekker uitgeslapen en daarna op de koffie geweest bij Dirk. Terug op de boda, stonden we stil. Benzine op, dat geloof je toch niet zijn net langs een tankstation gereden. Dus wat doe je dan? Afstappen en dan houd de je de boda toch even op zijn kant. En dan kan ie weer even rijden. We zijn thuis gekomen maar of die beste man ook thuis is gekomen? Vast wel maar misschien wel lopend. Een lekker rustig dagje, maar volgende week naar Ngamba Island na de apen. Heb er zo zin in!!

Het waren toch echt maar een paar dagen deze keer. Wederom een lang verslag, maar het weer is niet al te mooi in Nederland heb ik gehoord dus ik dacht dan vermaak ik jullie wel met mijn verhalen!
Tot over 4 weken allemaal!!

=Xxx=
Daphne