Kikker gekust maar geen prins

Hey Allemaal

Sorry dat jullie even moesten wachten maar we hadden 2 dagen geen internet.

Nou maandag 8 maart was het dan zover Suzan is ten huwelijk gevraagd door Otim, en om het te vieren gaan we naar 2 friends. Om met alle bekenden uit Uganda het te vieren. Maar voor je er bent, gebeuren er spannende dingen. Zo regende het dus weer, en namen we een taxi i.p.v. een boda. Maar het begon toen we Bukaya nog niet uit waren. Heeft David (chauffeur) een auto vroeg Rixtia. Nee een vliegtuig…duh…..Maar toen we Bukaya uit waren de auto sloeg af. Dus begon ik te grappen ow ook auto’s zetten de motor af als ze bergafwaarts gaan niet alleen boda’s doen dat. Maar wat bleek die auto deed het dus echt niet meer, dus eenmaal bergopwaarts stonden we ook zo stil. Dus even een andere auto aanhouden om de auto te starten. Dat ging heel vlotjes. Daarom hebben we er ook een uur over gedaan. En is de auto 3x opnieuw gestart en steeds weer afgeslagen. En op een gegeven moment wordt je dan best melig. Dus als er dan een paar zwarte tegen elkaar staan te schreeuwen nou dan maak je er gewoon van. Ik denk dat hij “artelijke zwarte” zei. Later omdat de auto het dus niet meer deed, stond het raam aan de bestuurders kant nogal wijd open, gewoon helemaal. En hier in Uganda heb je goede wegen met kuilen, deze vullen zich met modder als het regent. Dus om het even mooi af te sluiten kreeg Rixtia een modderbad helemaal voor niks over haar heen. En wat dat betreft is het net Nederland hier, Niks voor niks. En dit was helemaal gratis. Maar je moet alles maar gewoon over je heen laten komen volgens Rixtia. Heel letterlijk gezien was deze opmerking dus ook. Een paar honderd meter verdop slaat de auto voor de vierde keer af, en was ons geduld echt op en wilden we een boda nemen. Maar wij moesten niet zo ongeduldig te zijn!!!
Gelukkig verliep het feestje met meer succes en was Suzan helemaal verrast. Maar ook helemaal gelukkig!

Dinsdagmiddag ben ik met Emma meegegaan, ze geeft trainingen op een school. Over zwanger raken, AIDS en HIV en hoe nee te zeggen tegen betaalde sex of ongewenste intimiteit. Het was echt heel interessant om te zien. De kinderen luisterde aandachtig en Emma vertelde het echt super. Later konden de kinderen vragen stellen, maar dat is natuurlijk heel eng. Vond ik ook op die leeftijd, toch kwamen ze met aardig wat vragen. En deelde Emma blaadjes uit en daar moesten ze dan op zetten wat ze hadden geleerd. Heel leuk om die later door te lezen.
Zelfs ik heb nog wat geleerd die middag. In Jinja kan je gratis laten testen op HIV of AIDS, en de medicijnen zijn ook gratis. Dus helemaal super. Aangezien het nogal heerst hier in Afrika.
Na de training zijn we met de jongen, die zelf ook trainingen geeft Pork gaan eten. In het ‘restaurant’ werken vrouwen/meiden die vanuit het project werken waarvoor Emma de lezingen geeft. Lekker dat het was! Heb er echt van genoten. Gegeten en gedronken voor nog geen €2,- doe je goed zeg ik!
Op de boda terug naar huis mochten we de brug niet over. En de boda voor mij die werd aangesproken, wilde die militair de sleutel uit zijn contact halen. Maar de chauffeur was hem voor, of dat nou zo goed was?? Ik zat gelukkig op een andere boda maar helaas voelde ik me niet zo veilig. De militair die pakte zijn geweer vast. Hij richtte dan wel niet maar toch het idee dat hij zijn pistool vast nam, deed me niet echt een heel fijn gevoel geven. Gelukkig mochten we snel de brug over en hadden wij geen problemen. Weer een hele ervaring zo’n ritje met de boda.

Toen ik ’s avonds thuis kwam zag Dorothy een kikker(tje) zitten. Kawa die wilde de kikker wel kussen nadat ik haar wijs had gemaakt dat de kikker zou veranderen in een prins. Even er wel bij verteld dat de prins dan wel voor mij zou zijn. Ze zijn nog veel te jong voor een relatie.
Dus ik die kikker vangen met een handdoek, maar de held had der zelf opgesloten in de badkamer en durfde niet meer. Gelukkig hebben we dan Mercy in huis rondlopen en die kan je echt werkelijk waar alles laten doen. Dus Famke en ik op naar Mercy. Die lag al in bed maar hè voor een prins moet je wat over hebben. Dus Mercy uit bed gehaald en gevraagd of dat ze de kikker een kusje wilde geven. Nou geen probleem hoor. Famke en ik kwamen niet meer bij. Ze heeft die kikker wel 6 kusjes gegeven, maar helaas bleef de kikker een kikker. En snapte ze niet wat er zo grappig moest zijn aan een kikker kussen. Nou Famke en ik hebben er veel lol aan gehad. De prins die moet ik toch maar in Nederland gaan zoeken, zoals de buurvrouw zei in het mooie Meijel!!
Woensdag zijn de ouders, en een oom en tante van Rixtia langs gekomen. Deze zijn al ruim een week in Uganda en Rixtia is deze week met haar ouders aan het doorbrengen. Leuke dingen doen en ze Jinja laten zien waar ze voor een hele tijd zit. De kinderen kregen natuurlijk van alles en vonden het erg leuk. Ook Rixtia vond het erg leuk om haar ouders te laten zien waar ze werkt. En haar ouders, oom en tante hebben een mooi excuus voor vakantie.
Aangezien mijn ouders op het moment in Oostenrijk zitten en denken mij jaloers te kunnen maken met foto’s met sneeuw en lekkere koffie met apfelstrudel. Heb ik ze even een foto gemaild hoe goed ik het hier heb samen met Famke. Lekker onder een boom in de schaduw, Maikel die met een bananenblad ons een cool windje geeft, en Kawa die met de chocolade komt aangereikt op een schaal. Beter kan niet….dus mij maak je niet jaloers. Al mis ik sommige dingen toch echt wel hoor!!
Donderdag heb ik nog even met Emma afgesproken, ook haar ouders komen eraan. Dus haar laatste weken gaan ook echt in. We hebben gezellig geluncht met veel mensen. Allemaal Nederlanders: Suzan, Famke, Anita, Linda, Emma en ik. Ze hadden heerlijke donuts daar liggen. En van Emma mag het niet vertellen maar doe het toch. Want als ik dat zal vertellen dan zal ze op mijn hoofd een scheet laten dus dat wil ik mee gaan maken hoe ze dat voor elkaar gaat krijgen. Waar we hadden geluncht hadden ze heerlijke donuts liggen dus ik dacht, dat is lekker en gezellig voor bij de koffie. Dus koop er 2. Nou mevrouw kon niet wachten dus heeft ze alle gezelligheid alleen opgegeten. Gevolg ik had mijn donut ’s middags bij een filmpje. Nu gaat Emma dus een scheet laten op me hoofd. Kom maar op: eens kijken wie er nou een gek mens is?

Nou en vrijdag was het dan eindelijk zo ver. Daphne ging met de matatu, en dat was echt een hele ervaring. Een matatu is hier het openbaar vervoer, het is een busje waar 14 personen in mogen maar waar ze zich nooit aan houden. En die pas aanrijd wanneer het busje helemaal vol zit.
Maar gelukkig had ik eerste klas geboekt en had ik alle ruimte van de wereld. Never nooit had je gedacht. Als je, je benen in je nek kan leggen en dat 2 uur achter elkaar volhoud, dan heb je de beste plaats. Kijk naar de foto hoeveel ruimte ik had om mijn benen kwijt te kunnen. Maar hè niet zeuren je mag blij zijn dat je het geld hebt om het openbaar vervoer te betalen, dat kan niet iedereen zeggen die in Afrika woont. En wat is nou 2 uur in een busje met allemaal zwarte die heerlijk ruiken op een hèèl mensen leven? Geloof me veel!! Maar gelukkig was ik niet de enigste blanken en had ik mentale ondersteuning ben van o.a. Anita en Famke en mijn I-pod. Lang leven muziek, het maakt je leven een stuk leuker. Gelukkig zit er voor je een heel lief klein kindje, die je dan toch nog even blij kan maken met een lolly.
Maar dan, dan kom je aan in Kampala en dat is de hoofdstad van Uganda dan weet je niet wat je ziet. Op het zogenoemde ‘taxipark’ (matatu park) staan honderden, nee duizenden van die busjes. Een compleet gekkenhuis, met alle lawaai van alle auto’s, mensen, muziek. Terug naar Jinja, hadden we een matatu gelukkig al heel snel. Maar de terugreis duurde me wel 3 uur. Lekke band, en dan wissel je die niet. Dan probeer je tocht eerst iedere keer lucht erin te blazen maar als je dan merkt dat, dat toch niet helemaal werkt. Dan pas ga je de band repareren.
In Nederland ben je niet blij als je met de trein moet. Maar wat heerlijk als ik dadelijk met de trein ga, kaartje kopen van te voren, naar perron lopen en gaan en ruimte te hebben, of de bus.
Niet te hoeven vragen van te voren waar ga je heen? Ik wil daar heen. En hoeveel kost het me dat? Nee dat is teveel. Okè een ritje van 2 uur en dan geen ruimte hebben. Ik hou van Afrika maar o wow…. Wat zal ik gaan genieten van Nederland.
Nou vragen jullie je eigen af waarom ga je dan ook naar Kampala met zo’n matatu? Nou omdat Famke laatst 2 Amerikanen tegen kwam en die wilden het weeshuis sponsoren. Ze hadden nogal wat connecties hier en daar dus ze moest maar even laten weten wat ze graag zou willen en dan konden zij kijken wat ze konden doen. En om dat te bespreken zouden ze lunchen in Kampala. Je moet er wat voor overhebben. Het waren super brede kerels, en super aardig. Ze knalde zo $100,- op tafel zo dat is het begin ow, en we betalen jullie lunch. Verder had ik samen met Famke van het sponsorgeld van mij heel veel spullen gekocht voor de school. Echt heel leuk en ze is er enorm blij mee. Zo hebben we de kids weer geholpen. En over geholpen gesproken, ik heb me overheerlijke ijsje afgestaan aan een straatkindje. Ik vond het zo enorm zielig kindje. Het zat daar maar in het drukke Kampala, dus heb ik over me hart gestreken en hem het ijsje gegeven. Hij was er blij mee, dus ik ook dat ik het had afgestaan.

Zo weer een heel verhaal. Dus ik zal jullie maar weer een weekje rust geven!

Dikke kus vanuit Oeganda
Daphne