Op de helft!!
Door: Daphne
Blijf op de hoogte en volg Daphne
01 Maart 2010 | Oeganda, Jinja
Het regenseizoen is langzaam aan het beginnen veels te vroeg! Maar het betekend dus i.p.v. veel zon, veel regen! Wat helaas zijn uitwerkingen heeft gehad op ons dak. Het dak was al kapot, maar naar een goede bui was me bed weer veranderd in een klein waterbedje! Het gat was dus toch nog niet helemaal waterdicht. Nu hebben we een enorm gat in het dak, uitkijk op de hemel. Sterretjes kijken voor het slapen gaan! Haha…nee het is gemaakt maar omdat het dak op instorten stond hebben ze de platen verwijderd. Zodat die niet alsnog naar beneden kwamen vallen. Zie foto!! En de man die wou er wel zeker van zijn dat het niet meer lekt. Deze week wordt ons dak gemaakt.
2 weken terug zijn Emma en Anita naar Rwanda gegaan en daar een project bezocht van een vrouw. Deze helpt kinderen die wees zijn en vrouwen die weduwenaar zijn geworden door de oorlog in 1994. De hutu en Tutsi, misschien zegt Hotel Rwanda je wat? Of One Day in April? Dus een goed excuus om dus even een filmavondje te houden. Maar helaas leven we op het moment in Oeganda en lopen de dingen niet zoals gepland. We hadden dus lekker chipjes, fris en ei salade gemaakt. Helemaal klaar voor de film. Poef stroom uit!.....gggrrrr….Rustig blijven niks aan de hand. Het is heel de avond gegaan van aan, uit, aan en weer uit. We hebben de film dus niet kunnen afkijken. Want op een gegeven moment duurde het toch wel te lang.
De volgende dag was ons dagje vrij en zijn we naar een weverij geweest samen met Emma, Marian, Rixtia en ik. Daarna doorgegaan naar Bujagali Falls. Watervalletje in de buurt wat niks voorstelt als je bij Murchison Falls bent geweest. Dan was dit een stroomversnelling. En uiteindelijk was dat ook want we zijn dat zelfs met het raften van afgegaan. Maar een toeristending dus je moet er wel geweest zijn. Gelukkig was het die dag mooi weer, donderdag was dat al weer anders. Het heeft heel de dag geregend!! Dus Daphne heeft heel de dag op bed gelegen, filmpjes gekeken! Het voelde als een echte zondag thuis alleen kwam Theo rond 18uur niet roepen “Daf, de gamba’s zijn klaar”. Ik moest het doen met Pompoen, aardappel en een ei!? Rare combinatie? Nee volgens ons Suuske niet hoor. Maar ik, Anita, Rixtia en Famke werden er niet warm van. Dus heb ik me aangekleed en ben ik met Anita kip en friet gaan halen voor ons allen. En nu komt het mooie het was geen rare combinatie maar madam die het had verzonnen at niet mee! Misschien toch wel raar?
Eerder had ik geschreven over een kakkerlak die bij ons in de kamer zat. Nou van de week ging Nala (kat) onze kamer binnen. En er kwam me toch een kakkerlak te voor schijn. Jak, zo groot. Ik gillen maar Famke was binnen bereik en die heeft me gered van de kakkerlak. Nu het mooie, een dag later kwam Anita naar me toe. “Daphne je moet me helpen, in mijn bed een kakkerlak”. En die was ook niet zo klein. Maar ik heb der gered! Het beestje lag op zijn rug dus kon niks doen. Heb een schoteltje en een bekertje gepakt, en het buiten de muren weer vrijgelaten. Misschien klinkt dit iets te mooi. Heb het schoteltje aan de tuinman Dennis gegeven en die heeft hem bevrijd. Maar lees wel in leven!!! Een ware helde daad dacht ik zo!! Onderscheiding volgt nog…hihi
Zaterdag ging ik de meiden naar bed brengen. Komt Dorothy na me toe. Moet je kijken wat Mercy in haar handen heeft. Een scheermes, heeft ze toch een heel hap uit der haren geschoren! Het kan er ook maar een zijn die zoiets doet. Maar het lullige is, het was mijn scheermesje. En ik denken dat het bod was, nou zie foto hij werkte toch nog perfect. Nu denken jullie. Wat een kind met een scheermes?, gevaarlijk! Maar hier hebben we niet een container die om de 2 weken wordt opgehaald. Alles moet op een hoop in de hoek van de tuin en wordt verbrand. Alleen was dat nog niet verbrand. Woeps!! Maar echt zoiets kan alleen Mercy doen.
Voorbeeld van eerder die week. Het had geregend, en ik moest naar de markt eten halen. Had ik dus mijn slippers voor mijn deur uitgedaan zodat niet heel de kamer onder de slijk kwam. Volgende dag wil ik weg gaan. Ja hoor….ggrrr…MERCY!! Waar heb je mijn slippers gelaten? Nooit is ze stil maar toen wel. Had mevrouw ze in de boom gezet. Ja daar ga je ze ook echt zoeken. Dus na 20 minuten zoeken kon ik dan gaan.
1 maart was het zover, de helft van mijn reis zit erop. Maar dat betekend ook een nieuw visum. Emma en ik waren de week ervoor gaan vragen of het in Jinja kon of dat we naar Kampala moesten gaan. Nee, geen probleem kan hier verlengt worden. Kosten? Wat heb je ervoor over? Nou, wij zeiden wat is de prijs. Ja zei die man: Jullie zijn blank dus rijk dus…denk denk denk…$20,- Prima!! Kost je normaal $50,-. Wij 1 maart terug, gelukkig dezelfde man. Wij komen visum verlengen. Nou 3 maanden kon niet maar 2 maanden kon die wel doen! Stempel erin, klaar. Stomme ik vraag, wat kost het? Zegt die man betaal me lunch maar. Lust wel chips en chicken. Geloof het of niet. Kom je terug met chips en chicken zegt die man: “ow ik dacht dat je een grapje maakte dat je dat ging kopen”.
Het heeft me dus niet $50,- of $20,- gekost. Maar €1,75, en mag nu 2 maanden blijven. Mensen duim voor me dat deze man er ook over 2 maanden zit!!! Corrupt nee hoor!!
Maar voordat je een visum hebt kan er veel gebeuren in een uur. Je moet dus naar Jinja, dat doe je met een boda (motor) openbaar vervoer. Dus geen een boda die me weg wil brengen. Gevolg Daphne moest lopen, het is maar een uurtje dus dat scheelt. Gewoon geen boda die me brengt ben er 5 tegen gekomen. Nou Daf niet klagen, het heeft gelukkig geregend, dus de weg is lekker slijmerig en glibberig. Alles zat dus mee, daarom begon het ook nog te regenen. Maar kop op we hebben een visum nodig, nog een stukje. Bleek er politiecontrole te zijn. Maar veel boda chauffeurs hebben geen rijbewijs of een slechte motor. Dus niemand die dat ging riskeren een boete. Gelukkig heb ik maar 25 minuten hoeven te lopen en kwam mijn redding snel. In bezit van mijn visum wil ik naar huis. Dat had je gedacht. Geen boda die mij naar Bukaya wilde brengen. Bleek er dus de dag ervoor een boda chauffeur neergestoken te zijn. Had een nieuwe motor, en die wou iemand anders ook wel hebben. Gebeurd ook in Nederland, maar de schrik bij de mensen zit er in. Heb dus weer 15 minuten gelopen voordat ik een boda had.
Thuis aangekomen is Teddy er weer. Alles gaat goed met haar!!
De werkers waren kleren aan het uitzoeken van de kinderen. En alles wat weg werd gegooid dat mochten ze mee naar huis nemen. Wat over bleef ging op de afvalhoop. Gevolg: Kinderen stelen hier van de afvalhoop en toen dus ook. Maar het is stelen, vandaag had een van de werkers het kind bij de arm gepakt en aangesproken dat stelen slecht is en god dat niet goedkeurt. Er stond ook een man bij, misschien de vader? Maar hij vond het goed dat het kind erop werd aangesproken. Het kind was enorm aan het huilen, en klom snel weer over de muur. Nog geen minuut later was het nog harder aan het huilen, ik ren naar de poort toe. Zie ik toch dat die man uithaalt naar dat jongetje. Wist niet wat ik zag, laten we het er echt maar op houden dat is hier de cultuur. Kinderen die niet luisteren worden geslagen, praten kennen ze niet en doet niks met kinderen. Je moet je eigen daar ook totaal niet druk over maken. Maar ik zag het wel, en je kan dus niks doen. Machteloos voel je je dan. Later die avond kwam de man terug dat het onze schuld is dat de kinderen stelen. Nou nee zei Suzan, mensen behoren niet te stelen en iedereen gooit hun troep op een afvalhoop. Zelfs nog op straat, wij op een afvalhoop op ons terrein. Dus het is niet onze schuld, het is stelen en dat is slecht. Dat weet iedereen, god vond het slecht en aangezien bijna heel Oeganda gelooft weten ze het ook heel goed.
Nou toch nog een heel verhaal. Eens kijken wat me komende 3 maanden nog te wachten staat….
Liefs Daphne
-XxX-
-
01 Maart 2010 - 19:08
Sanne:
Weer nie de eerste moeders!!!! WOEHOOOW -
01 Maart 2010 - 19:24
Esther:
Woow, alweer op de helft..! Vind je het snel gegaan? Geniet in ieder geval van de rest! Oh wat een heeeerlijk gevoel he dat je niks hoeft te betalen voor je visum? ;)
Liefs! -
01 Maart 2010 - 19:55
Ria En John:
Hallo Daphne,
Je belevenissen blijven boeiend en we lezen ze met veel interesse. Petje af dat je het steeds weer zo leuk weet te beschrijven. We kijken weer uit naar je volgende verslag.
-
01 Maart 2010 - 20:46
Arjen:
gewoon even de groetjes van ons uit assendelft -
02 Maart 2010 - 10:10
Overbuurvrouw(Nel):
Hoi Daphne,
Wat een super mooie verhalen,een geweldige belevenis in je leven.Fijn dat er nog meer Nederlanders zijn waar je mee kunt delen.Want je zal Meijel toch wel 'n beetje missen hé??Nou nog 3 maandjes.De tijd vliegt voorbij,en zo te lezen voor jou ook.Gelukkig maar,nou meid tot volgende mail,HOUDOE,Groetjes van je overburen Ger en Nel. -
02 Maart 2010 - 11:44
C-tje:
Heej zuske,
alles goed daar in het oeganda...je hebt de reis van het visum dus overleefd...is maar goed dat je me ff belde he...wat moed ingesproken voor die hele wandeling...nu op de helft dus nog even te gaan maar de tijd vliegt...blijf genieten van de leuke en mooie dingen die je mee maakt en tot snel weer
dikke kus C-tje -
02 Maart 2010 - 15:05
Mayke:
Weer een mooi verslag, en je maakt toch op gewone dagen ook nog veel mee. Geniet er maar van, en dat het nu al op de helft is, wat gaat de tijd toch snel. Over 3 weken begint het seizoen weer op de camping.
Groetjes en tot aan het volgende verslag -
02 Maart 2010 - 21:57
Janny:
Hallo Daphne,
Alweer op de helft wat gaat de tijd snel, vordat je het weet zit het er weer op, maar zover is het nog niet, geniet er nog maar lekker van.
Of dat nou genieten is (zo'n lange wandeling weet ik niet) maar ja je visum heb je in ieder geval, kan je er nog even tegen.
Werk en eniet ze,
Gr. uit Heeze -
03 Maart 2010 - 09:47
Mama:
YES, gelukkig de helft zit erop nu komt mijn hulpje gauw naar huis.
Ik bel je volgende week wel even als ik op de berg zit met een heerlijk bord kaisersmarren.
Liefs mama xxxxx -
25 Maart 2010 - 10:41
Nancy & Bert:
Hoi Ducky,
Leuk, je verhalen. Veel dingen zijn herkenbaar door de verhalen van Kelly uit Zuid Afrika. Je maakt heel wat mee daar zeg. Dat wordt vast en zeker aclimatiseren als je terug komt. Geniet nog van de maanden die je te gaan hebt.
Groetjes en liefs,
Nancy en Bert en Kelly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley